முதுகின் அடித்தண்டில் குவிந்தாரம்பிக்கும் வலி
அரைநொடியில் தொடைகளில் கனக்கும்
காலிரண்டும் துவள அவள் கலண்டரை வெறிப்பாள்.

ஒரு நொடி, புயலின் பின் பூமியாய் உடல் சுதாகரிக்க
முன்னை விடவும் பேயாட்டத்தோடு வலி நரம்பு பிய்த்துண்ணும்.
தலைக்குள் யாரோ இடையறாது பேசுவதன்ன அசெளகரியம்
பொறுப்பதற்குள் இடையில் வாள் செருகலாய் வலி மிகும்
முகவாயில் முழங்கால் இறுக்கி உதடு கடித்து மூச்சடக்கி வியர்ப்பாள்.

வலி மிகுந்தவள் துடிக்கும் பொழுதுகளில் தவறாது
தாய் சுடுநீர்போத்தலோடு ஞாபகங்களில் ஒத்தடம் தருவாள்
அந்திக் கருக்கலின் அவன் வருவான் ஆயிரம் பழு சுமந்து
கட்டிலில் சுருண்டிருக்கும் அவள் விழி கூட நோக்காதுரைப்பான்
‘ப்ச்… திரும்பவுமா’ …‘வலி’ யின் அடர்த்தியை அவளுக்குணர்த்தியவாறு.

2011.06.28

Copyrights@Shameela

பெருநாள் பிறை

பனி உறங்கும் தோட்டத்து மருதாணி

அம்மிக் குழவி தழுவிச் சிவப்பேறிய உம்மாவின் கை

பச்சை வாசனை பக்கத்தில் நான்

நசியும் துருவல் தேங்காய்,பச்சை மிளகாயோடு

நறுக்கென உப்பும் அரைபடும் நொடிகளில்

ஐம்புலன்கள் விழித்துக் கொள்ளும்

அந்த அரைத்த சம்பலுக்காய்

உயிர் விடத் தோணும்.

அவித்த இறைச்சி தட்டிப் பொரிக்கவும்

வறுத்த சீரகம் அரைத்தெடுக்கவும்

பூண்டும் இஞ்சியும் விழுதாய் மசிக்கவும்

தோதாய்க் குழிந்த அம்மிக்கல் அது.

அம்மிக்கல்லுக்காய் தனியொரு மேடை

தண்ணீர் விட்டுக் கழுவவும்

கழுவும் தண்ணீர் வழிந்தோடவும்

சின்னதாய் ஏற்பாடுகள்

அம்மிக்கல்லின் பின்னால்

நீள் கம்பி வைத்த

சில் காற்று ஜன்னல்

கருங்கல் அம்மிக்குள்

மெல்லிய அதிர்வுடனான

உயிர் ததும்பலை அதன் வெதுவெதுப்பு மேற்பரப்பு

பல சமயங்களில் உணர்த்தி நின்றது.

முன்றல் கொய்யாமரம்

வளையங்கள் கூட்டிக்கொண்ட

பின்னொரு கோடை நாளில்..

சமையல் உள் வெறுமையாய் இருக்கிறது.

அம்மிக்கல்லும் இல்லை

சில் காற்று ஜன்னலும் இல்லை

பதிலாய் இடத்தை அடைத்துக் கொண்டு

ஒரு

மின்சார மிக்ஸி….

ஒரு காத்திருப்பின்

இடைவேளையில்

நட்பில் கரைந்த

ஞாபகங்கள்!!

தனக்கு வேண்டியதை

`தா`என்று கேட்கவும்

கேட்காமலே

எடுத்துக் கொள்ளவுமான

உரிமைப் பத்திரம்!

மௌனத்தின் பாஷை

இத்தனை

தெளிவாய் இருக்குமா

உயிரில் கேட்கிறதே!!

ஒவியம் வரைகையில்

தூரிகையின்

பெருமூச்சு

புரியும் நிதானம்

புலன்களில்…

வண்ணங்களை

வாரியிறைத்து

எனக்கு மட்டுமாய்

இயற்கை

சந்தோஷிக்கிறது!

ஒரு

சந்தோஷத்தின்

வேதனையை

ஒரு வேதனையின்

சந்தோஷத்தை

இதயம் உணர்கிறது!

தாய்மடி மேல்

தலை வைத்தழும்

சுதந்திரம் போல்…

உள்ளார்ந்த தோழமையில்

உயிர் சிலிர்க்கிறது!

உன்னை நானும்….

என்னை நீயுமாய்

பகிரும் பொழுதுகளில்

பசியில்லை…..

தாகமில்லை……

மனவெளியில்

மகிழ்ச்சி

ஆயிரம் மழைத் துளிகளாய்

வர்ஷிகின்றது!!!

காதலின் சுகம்

போலவே

நட்பின் இதமும்

ஒரு புதிராய்

அதிரும் மனதின்

தலை தடவுகிறது!!!

ஒரு

நட்பின் புன்னகைக்கு

உதடுகள்

தேவையில்லை

இதயம் போதுமே!!!